بهینه‌سازی تجزیه زیستی نفت خام توسط باکتری‌های Acinetobacter calcoacticus BS و Pseudomonas aeroginosa AS جداسازی شده از خلیج فارس

آلودگی نفتی در محیط‌های دریایی یک مساله جهانی است.سالانه مقادیر زیادی نفت وارد محیط‌های دریایی می‌شود. خلیج فارس به‌دلیل موقعیت استراتژیک خود محل عبور بیش از 60 % نفت خام مورد نیاز جهان است که لقب آلوده‌ترین دریای جهان را به خود اختصاص داده است. برای جداسازی باکتری‌های تجزیه کننده نفت خام از شن‌های ساحلی و آب آلوده به نفت در خلیج فارس نمونه‌برداری انجام شد. سپس باکتری‌های تجزیه کننده نفت خام با کشت در محیط اختصاصی مورد غربالگری قرار گرفتند. سویه‌هایی که رشد و حذف نفت بالاتری داشتند انتخاب و با روش‌های بیوشیمیایی و مولکولی شناسایی شدند. این سویه‌ها که به جنس‌های Acinetobacter وPesudomonas تعلق داشتند، برای ادامه تحقیق مورد استفاده قرار گرفتند. برای طراحی تاگوچی، 6 عامل (دما، منبع نیتروژن، سورفکتانت، غلظت نفت، منبع کربن اضافی و باکتری تجزیه کننده) در نظر گرفته شد که 5 عامل آن دارای 3 سطح و عامل دما دارای 2 سطح بود که برای آن آزمایش L18 طراحی شد. نتایج به‌دست آمده از آزمایش‌های تاگوچی نشان داد که دما تاثیری در تجزیه ندارد و تجزیه زیستی می‌تواند در دامنه دمایی C° 37-30 صورت پذیرد. منبع نیتروژنی NH4)2SO4) بهترین منبع نیتروژنی می‌باشد. تجزیه در حضور سورفکتانت نسبت به عدم حضور آن با سرعت بیشتری صورت می‌گیرد و از دو سورفکتانت به‌کار رفته، tween 80 موجب اثر بیشتری در تجزیه می‌شود. با افزایش غلظت نفت از 1 به 4 % تجزیه به‌طور قابل توجهی کاهش می‌یابد. با حضور منبع کربن دیگری همراه با نفت تجزیه سرعت بیشتری می‌یابد. کشت مخلوط هر دو سویه AS و BS و سویه A. calcoaceticus BS، اثر یکسانی در تجزیه نفت دارند و هر دو سطح به مراتب بالاتر از P. aeruginosa AS می‌باشند. مجموع توزیع از کلیه عوامل برابر با 3/95% می‌باشد که 7/4% باقیمانده را می‌توان به خطای آزمایش‌ها نسبت داد. در نهایت کارایی طراحی تاگوچی انجام شده برابر 77 % می‌باشد. با به‌کارگیری سویه‌های به‌دست آمده در این تحقیق و همچنین نتایج حاصل از شرایط بهینه در آزمایش‌های تاگوچی و امکان سنجی کارایی این سویه‌ها در آب شور، می‌توان در سطح میدانی، آلودگی‌های نفتی ایجاد شده در خلیج فارس را به نحو مطلوبی برطرف کرد.